Gidiyorum hoşçakal
Gidiyorum hoşçakal
Gidiyorum hoşçakal sana,
Boşver birşey söylemene gerek yok bana,
Sen de git bakmadan ardına,
Amin demekle yanlış ettik aslında,
Olmayacak birşeyin duasına.
Keşke….Neyse uğramam bir daha sokağına,
Merak etme gelmem şahit olmak için nikahına.
Gidiyorum zaten yeter yoruldum artık bu hayattan ve canım acıyor biliyor musun eşlik ettikçe seninle aynı şehrin sabahına,
Buğulu gözlerimde birikti hep diyemediğim cümleler yanağımdan birer birer dökülüverdi defterimin sayfasına.
İçtiğim kaçıncı sigara ya da dinlediğim kaçıncı türkü bilemiyorum ben denk gelemiyorum aklımdaki soruların cevabına,
Şiir olur suskunluğum bundan böyle yokluğumun anısına.
İNSAN DİYORUM
İnsan diyorum, insan
Neyin peşinde bu insan
Oraya götüremedikten sonra
Neyi topluyor bu kadar insan
Yaşayacağı yıllardan habersiz
Ne kadar yaşarsa yaşasın
Biriktirdiği çoğu şeyler gereksiz
Neyi topluyor bu kadar insan
Aldığı, sattığı her şey kalıyor
Terekesini, vârisleri alıyor
Günahı ise kendisine kalıyor
Neyi topluyor bu kadar insan
SEVGİLERDE
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı
